Poetyckie przesłanie Antoniny Krzysztoń pozostawiam:
Mój przyjacielu
Mój przyjacielu smutno Ci
Tlącą nadzieję przeciąg zdmuchnął
Nie zapominaj jest taka moc
Która w słabości tylko mieszka
Światłość w ciemności świeci
Ciemność jej nie ogarnia
Światłość w ciemności świeci
Ciemność jej nie ogarnia
Ty przecież wiesz, nie szkodzi to
Że jesteś pusty i samotny
Nikomu to nie szkodzi bo
Nie szkodzi nic, że jesteś pusty
Światłość ...
Jesteś bezbronny tak jak deszcz
Nad sobą się nie zatrzymujesz
Wiele tajemnic tak poznajesz
Strugami w ziemię płynąc
Światłość ...
Ach przez otwarte serce wpadł
Ptak o błękitnych skrzydłach
I uwił sobie gniazdo w nim
- na jakiś czas się tu zatrzyma ...
Światłość ... Mój przyjacielu smutno Ci
Tlącą nadzieję przeciąg zdmuchnął
Nie zapominaj jest taka moc
Która w słabości tylko mieszka
Światłość w ciemności świeci
Ciemność jej nie ogarnia
Światłość w ciemności świeci
Ciemność jej nie ogarnia
Ty przecież wiesz, nie szkodzi to
Że jesteś pusty i samotny
Nikomu to nie szkodzi bo
Nie szkodzi nic, że jesteś pusty
Światłość ...
Jesteś bezbronny tak jak deszcz
Nad sobą się nie zatrzymujesz
Wiele tajemnic tak poznajesz
Strugami w ziemię płynąc
Światłość ...
Ach przez otwarte serce wpadł
Ptak o błękitnych skrzydłach
I uwił sobie gniazdo w nim
- na jakiś czas się tu zatrzyma ...
Światłość ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Pięknie dziękuję za każde słowo, które tutaj pozostawiasz...