Beretka :)

... bo trudno nazwać prawdziwym beretem coś, co nakrywa tylko czubek głowy.
Odkąd pamiętam uwielbiałam nosić berety!
Z dzieciństwa pamiętam taki wełniany z dużym, puszystym pomponem.
Jako nastolatka nosiłam beretkę z cienkiego filcu obowiązkowo z "antenką".
Później  były jeszcze inne... aksamitne, z daszkiem, wełniane mniej lub bardziej ażurowe.
 A ostatnio postanowiłam sama zrobić sobie beret!!!



Znalazłam wzór najprostszy z najprostszych- bo moje związki z szydełkiem trudno nazwać przyjaznymi- praktycznie składający się z samych słupków.
Włóczka też najzwyklejsza, turkusowy "Kotek", by w razie wpadki nie było mi żal, że się zmarnowała.
A ponieważ trudno sfotografować beret, który nie jest na głowie, dziś będzie sporo fotek mojej skromnej osoby :)
 

To chyba moja największa, do tej pory, praca szydełkowa.
I choć wprawne oko szydełkowych mistrzyń na pewno znajdzie w niej błędy i niedoskonałości, ja jestem dumna jak paw!
 

Ozdobą beretu jest sześciopłatkowy kwiatek i trzy łodyżki-sprężynki.
Ach, gdyby wszystkie schematy były tak proste, jak ten, to nawet mogłabym polubić szydełkowanie :)))
 

Mój Mąż zrobił mi taką sesję fotograficzną że trudno mi było wybrać tych kilka zdjęć...
 

Spodobał mi się ten berecik, coś czuję, że zrobię sobie jeszcze taki z jakiejś fajniejszej włóczki, bo jesień tuż, tuż, a ja przecież uwielbiam
 beretki :)
 

 

Pozdrawiam